Jarenlang koesterde kunstenaar Johan Wertheim de wens om het Nederlandse volk meer bekend te maken met het openbaar kunstbezit, de esthetische vorming te stimuleren en de kitsch te bestrijden. In 1957 kwam zijn droom eindelijk uit met de start van de cursus Openbaar Kunstbezit. Elke week ontvingen abonnees een fraaie kleurenreproductie van een kunstwerk, dat vervolgens in een radioprogramma van 10 minuten werd besproken door een deskundige. Met meer dan 100.000 intekenaars waren de uitzendingen een ongekend succes.
Vanaf 1963 verscheen Openbaar Kunstbezit ook op de televisie, als een concurrent van het programma Kunstgrepen van Pierre Janssen. Vanaf de jaren zeventig keerde het tij; verschillende pogingen tot herstructurering ten spijt werd de stichting eind 1988 opgeheven. Als de eerste multimediale vorm van populaire kunstbeschouwing maakt Openbaar Kunstbezit echter onmiskenbaar deel uit van ons collectief geheugen. Elk zijn museum behandelt de opkomst en ondergang van dit pioniersproject uit de Nederlandse cultuur-, kunst- en mediageschiedenis.
